Merhaba. Vefa, kısa ve anlamı derin bir kelime. İstanbul’un  semti olan, Vefa’dan bahsetmiyorum. İnsanımızın çok önem verdiği bir değerdir vefa. Vefa, dost olmak, zor zamanları beraber aşmak demek. Yıllarca bir çok tanım yapıldı vefa ve dostluk üzerine.

Vefalı dostlar hayatta en yalnız olduğumuz anlarda; en güzel gülüşleri, en samimi bakışlarıyla ışık tutarlar yolumuza. Geçmişten bir gölge gibi yanımızdadırlar. İçimizdeki umutsuzluğu yok etmektir görevleri. Bekledikleri tek karşılık gözlerimizdeki ışığı görebilmek, umudu yeniden yüreğimizde yeşertebilmek, kaybetmeden görmeyi başarabildiğimiz güzelliğe bizi ulaştırabilmektir. Gün gelir, hayat istediğimiz yönde ilerlemez.Hatalar yaparız, beklentilerimiz boşa çıkar. Her günümüzü bizle paylaşanların yine yanımızda olmasını bekleriz. Vefalı dostlar yanımızda olur, vefasız ise ne arar ne sorar. Bir de madalyonun öbür yüzü. Hep bize umut vermesini, güç vermesini beklediğimiz insanlara, acaba biz ne veriyoruz. O görmeden görebilmek, istemeden yanında olabilmek. Bunları ne ölçüde becerebiliyoruz acaba?

Gerçek vefa, Allah’a verilen sözlere sadık kalmaktır. Örneğin, ‘Ben Allah’ın kuluyum… Ben yalnızca Allah’a kulluk ederim… Dinim İslam’dır” ifadeleri söz verme anlamındadır. Vefalı olmak, bu sözleri fiili olarak da doğrulayarak, sadakatle Allah’ın sınırlarını korumak, kulluk sorumluluğunun bilincinde olmak ve Allah’ı derin bir aşkla sevmektir.

Vefa kısacası; mükemmel, içten, sağlam ve sarsılmaz kalp bağlılığıdır. Samimi inanan insan vefalıdır, sadıktır. Vefa dostluk, ayrılmaz ikilidirler. Onları sevgiyle desteklemek gerekir. Tüm vefalı dostlara selam olsun. Vefalı olalım ki, başkalarından vefa bekleyelim. Kalın sağlıcakla…

suleymangoksu@gmail.com